فولاد غیر آلیاژی چیست؟

فولاد به دلیل داشتن ترکیبی از اتم های کربن و اتم های آهن به نام فولاد کربن نامیده می شود. عناصر اضافه شده به فولاد قابلیت انعطاف پذیری و قدرت ارائه می دهند. در طول فرآیند ذوب، عناصر دیگر مانند آلومینیوم به فولاد افزوده می شود که به فولاد آلیاژی تعبیر می شود. فولاد غیر آلیاژی فولادی است که هیچ عنصری در طول فرآیند تولید و ذوب به آن اضافه نمی شود.

ذوب و تولید

ساخت فولاد با قرار دادن سنگ در کوره ذوب سنگ معدن انجام می شود. فرآیند ذوب، با حذف هر گونه ناخالصی در سنگ آهن همراه است. هنگامی که اولین  مرحله از فرآیند ذوب انجام می شود، فولاد همچنان دارای مقدار زیادی کربن است. فرآیند ذوب به صورت مداوم انجام می شود تا مقدار کربن در سنگ معدن کمتر از 1.5 درصد از محتوای کل گردد.
در این فرآیند به طور خلاصه، سنگ آهن ذوب می شود. با ذوب کردن سنگ، جداسازی عناصر و ناخالصی ها امکان پذیر می شود. تولید کننده تنها می خواهد آهن و مقدار کمی از کربن موجود در سنگ معدن در ترکیب فولاد غیر آلیاژی باشد.
در طول فرآیند ذوب، عناصری به سنگ معدن مانند کبالت، مس و آلومینیوم افزوده می شود که فولاد را فولاد آلیاژی می سازد. در فولاد غیر آلیاژی، غیر از آهن و کربن در فرآیند ذوب شدن عنصری اضافه نمی شود.

کرنش(خستگی)

فولاد غیر آلیاژی باید در درجه خاصی حرارت داده شود چون از عناصر دیگری برای انعطاف پذیری و دوام استفاده نمی کند. این کار باعث می شود که انعطاف فولاد در هنگام جوش حساس تر شود.

کاربرد

فولاد غیر آلیاژی می تواند برای کاربردهای مختلف مورد استفاده قرار گیرد. میله های فولادی مورد استفاده برای تقویت بتن یک فولاد غیر آلیاژی است. آهن فرآوری شده یکی دیگر از انواع فولاد غیر آلیاژی است، زیرا در سنگ معدن کربن کم وجود دارد. آهن بدست آمده از این روش، نرم است و به راحتی قابلیت تبدیل به اشکال مختلف را دارد، اما قدرت بسیار کمی دارد. فولاد غیر آلیاژی اغلب برای ساخت دروازه های فلزی تزئینی و نرده ها استفاده می شود.